24 Aralık 2021 tarihinde 82 yaşında vefat eden Ballıca mahallemiz sakimlerinden Mehmet Keleş’in annesi Perihan Keleş’e ithafen kaleme aldığı “Anacağım” başlıklı yazıyı sizlere sunuyoruz.
Sevgili dostlar…
Kovit 19 veya başka sebeplerle annesini kaybedenlere sabırlar diliyorum. Ben de 25 Aralık 2020 de bu illet sebebiyle annemi kaybettim.
Onun anısına duygularımı ifâde etmeye çalıştığım bu satırları tüm annelerimize ithaf ediyorum. Mevlâ rahmetiyle muamele eylesin.
“Anacığım”
Her eve geldiğimde,
Geç şöyle karşıma da bakayım sana derdin.
Beni çok mu özlerdin, yoksa çocukluğumuzda eksik bırakmak zorunda olduğun, sevginin kazasını mı ederdin.
Ne haber var dünyadan? diye başlardın söze, dayımı sorardın geldi mi Of’a diye.
Çoğu kez yalan söylerdim sana sen incinme diye…
Sonra; bugün ölen giden var mı diye devam ederdin.
Ben de; bildiklerimden bilmen gerekenleri anlatırdım sana..seni üzmemek adına..
Ölüm soğuk bir haberdir yaşamadan bilinmez..
Hatıran daima canlı yüreğimden silinmez.
Çilelerle dolu bir hayat yaşadın ama
Rabbimin izniyle cennet vaciptir sana..
Seninle doğdum seninle öldüm sanki…
o çok korktuğun ölümle yüzleştiğin o an ki;
Umarım o korkuyu yaşatmadı sana ölüm meleği. Çünkü sen de bir melektin, olsa da küçük günahların..
Son günlerimizdi ama bilmiyordun, bilmiyordum ayrılığın gelip çattığını.
Senin içine doğmuştu meğer.
Beni ambulansla her evden aldıklarında ardımdan dualar ediyordun.
“Ya Rabbii bana evlâd acısı yaşatma diye ”
Şimdi gözyaşlarımı akıtarak, o anını hayâl ederken.
Elveda diyemedin, yavrularına giderken..
Böyle mi olacaktı ayrılığımız. ?
Göz göze gelmeden, yanında diz çökerek mübarek elini öpüp vedalaşmadan öyle garip mi uğurlayacaktık seni..
Yine de o makbul dualarını aldığımı biliyorum.
Kurtuluş beratımız olur inşallah. Rabbimizden cennette buluşmayı diliyorum…
Mehmet Keleş
10 Ocak 2021 Pazar